Kendini Affetmek..

Hatırlayamayacağım kadar yol yürümek istiyorum,
Geçmişi ve geçmişten gelen her şeyi orada bırakarak, koşmak.
Yüzüme tokat gibi vuran her gerçek, "Bu kadarını da yapmış olamam!" dedirtti.
Kalbim ne ara benden uzaklaştı, ya da ben onun uzaklaşmasına nasıl seyirci kalabildim?
Görünen o ki kendi ellerimle bağışladım..
Peki ben bunca zaman kalbim olmadan nasıl yaşadım?
Kendimi bir saniye bile düşünmeden, başkasını nasıl bu kadar düşünebildim?
Durup düşünmekte yorar mı insanı, yoruyor işte..
Şimdiye kadar ki düşünmediğim, ertelediğim her şey gibi sen de gel durma,
Sor bana "Bunu neden yaptın?" sorularına verecek cesaretim varmış gibi, koş peşimden..
Koşmaktan yorulup gece çökünce, karabasan gibi sar beynimi hadi,
Bunalt beni cevaplarından korktuğum tüm sorularınla..
Sanki ben demişim gibi "Git!" diye sana,
Sorumlu tut yaptığım tüm aptallıklardan,
Küçümse beni hemen şimdi, bir daha yapmamamı sağlasana aptal!
Yapamıyorsun biliyorum, çünkü bana yapma desen hiç bir şey değişmeyecek,
O'nu gördüğünde yine benden önce koşacaksın bunu sende biliyorsun..

Peki o ne yapacak senin için?
Beni düşürdüğün bu durum güldürüyor O'nu farkında bile değilsin..
"Seviyor!" diyorsun, koca bi yalan!
Bizi sürüklediğin her şeyden yine biz sorumluyuz farkında değilmisin?
Bak biz burada konuşurken O uyuyor, çünkü umursamıyor..
Koşmaktan yorulmadık mı sencede?
Durup dinlenme zamanımız gelmedi mi?
Vazgeçmeliyiz O'ndan bunu içinde bir yerde hissettiğini biliyorum,
N'olur sormaktan vaz geç artık O'nu,
İçtiğim o zift gibi kahveler seni kapkara yaptı, beni ise yürüyen bir ölü..
En son ne zaman baktım aynaya biliyorsun di mi?
Yüzümde aptal bir gülümseme vardı hani,
Sen de sanki kilometrelerce koşmuş gibi hızlanmıştın..
İşte o olay dün yaşanmadı, yıllar önceydi bunu anlamıyorsun, anlamak istemiyorsun..
Kabullenebilsen belki, azad edebilirsin ikimizide,
Ben tekrar uykuya dalmayı özledim, kahvaltı yapmayı ve gezmeyi..
Ama bunları seninle yapmayı özledim,
Beni bir daha bırakıp gitme kimseye..
O'nlarda zaten bir tane var, sen fazlalıksın ve kırıyorlar seni, harcıyorlar..
Sana kimse benim gibi bakamaz ki,
Hem ben ne yaparım sensiz?
Hadi tut elimden şimdi, kaldır tekrar ayağa bizi..
Biliyorum, eğer ikimizde istersek başarabiliriz!
Ben aldığın tüm kararlar ve yaptığın tüm aptallıklar için affettim seni..
Ama bu illetten kurtulmak için, bunu seninde yapman gerekiyor..
Sen de affedebilir misin beni?