Üzgün müyüm, bilmiyorum...
İçimde kırılmış bir parça var.
Hareket ettikçe kanıyorum.
Belirsizlikmiş insanı çürüten, anladım...
Umut etmeye çalıştıkça kendimde kayboluyorum.
Bacaklar değilmiş, bedende en yorulan yer.
Kalpmiş, anladım...
Ve bu organımı nasıl dinlendireceğimi hiç bilmiyorum...
İki kişi çıktığın yolda tek kalmak nasıl bir duygu,
Öğrendim...
Yalnızlığın...
.jpg)
