20 Aralık 2015 Pazar

Tekrar Merhaba

Tekrar merhaba...
Bu alıştığınız yazılarımdan olmayacak.
Önce sizlerden kocaman bir özür dileyerek başlayacağım...
Yazılarımdan sizi mahrum bıraktığım ve de en önemlisi yazmayı bıraktığım için...
Bende acı yaşayan diğer insanlar gibi bencilleştim ve her şeyden uzaklaştım.
Sizlerden, kalem-kağıttan, yazmaktan,
Kendimi anlatıp, sizlerle eşsiz bağ kurmaktan...
Ve daha acısı, kendimden...
Kötü şeyler yaşadım.
Birine bağlandım kör kütük, düşünemedim sonunu...
Sandım ki; "tamam oldu artık!"...
Bu defa mutlu olacağım ve beni kıskanan herkese;
"Bu sefer başaramadınız, bakın ben ne kadar da mutluyum." diyecektim...
Ama olmadı...
Bulutlardan zemine çakılmak çok acıtıyormuş be...
Kanaman, hem de oluk oluk...
Sıyrıkların, açılan kesikler çok derin oluyormuş...
Günah olmasa, ölmeyi isteyecek kadar acı.
Oysa bu sefer farklı olabilirdi her şey...
Sevebilirdik normal insanlar gibi birbirimizi.
Bırakmayabilirdik, sıkı sıkıya tutarken...
Severek vazgeçmek olur mu? derdim hep, oluyormuş.
Nefret ederken sevebiliyormuşsun.
"Sevmiyorum" diye bağırırken, onu arzulayabiliyormuşsun.
Ona zarar verirken acıyabiliyormuş,
Kaçmak isterken kendini O'nun kollarında bulabiliyormuşsun...
"Aşk" ne demek diye sormayın hiç kimseye.
Aşk her bedende farklıymış, bunu gördüm.
"Aşk" kararsız kaldığın o anmış,
İsteyip de, yapamadığın,
Kaçmak isteyip, uzaklaşamadığın,
Ölmeyi dileyip, ölemediğinmiş...
"Aşk" tarif edemediğimiz o duygu karmaşasıymış...
Aşk; arayıp da bulamadığın, bulunca da köşe bucak kaçtığınmış,
Ve son bir şey daha;
O'nu aramayın,
Çünkü Aşk; ancak kendi istediği zaman sizi bulacaktır...

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Bir an önce tekrar yazmaya başlamalısın bence :) öpüyorum seni yüreği güzel kadın :)

Adsız dedi ki...

Merhabalar.

Bi' kahve içimlik vaktiniz var mıydı? Bazı şeyler iki şahsın arasında kalmalı diye söylemek istediklerimi buraya yazmak istemiyorum. Kısa bir sohbet için gereken linki uygun vakitte paylaşınız lütfen.

thesaeroz dedi ki...

Saçmalamayı kes yahu , dön de önceki yazdıklarına bak . Nerede senin hayatı karşısına alıp kahkaha atan kadim cürretin , nerede senin şu umut ve hayat bileşimi sevgi sözcüklerin . Yazmaya devam et lütfen , yemin ederim küserim

Ömer Tüfek dedi ki...

Yazmak bir bakıma kendini dökmektir kağıda. Eksiklerini, sevdalarını, acılarını, umudunu, gizlerini, mutluluğunu, kısacası her şeyi.. Yazan insan hassas olur ve bu dünyadan çok daha farklı bir dünya içinde yaşar. Bende blog yazıları yazan, paylaşan, fotoğrafçı bir insanım. Bazen öyle duruluruz ki herşeyi bırakrız, kendimizi bile... Belli ki değerli yazarımızda böyle zor bir zaman geçirmiş. Emin olun yazmakta kendini bulan bir insan ne olursa olsun tekrar kelimelerin dünyasında bulacaktır kendini.. Değerli okuyucular siz sadece güzel günler, umut ve mutluluklar için dua edin :) yazarımıznda dediği gibi bazen bizim aramamıın değil onun gelip bizi bulması gerekiyor. Güzel günlere efenim..

Yorum Gönder