"Seni hissedebiliyorum..."

Uykumda döndüm, sarılmak için elimi yana attım, ama boştu..
Bir anda sıçradım olduğum yerden ve gözlerimle odada O'nu aradım, yoktu...
Sonra hemen diğer odaları gezdim, orada, salondaydı.
Derin bir nefes aldım ve korkuyla atan kalbimin normale dönmesini bekledim.
"Yine kanepe de uyuya kalmış..."
Sürekli uyanıp O'nu kontrol etmek gibi bir alışkanlığım olmaya başladı.
Kaldırmaya kıyamadım, "Üzerine bir şeyler getirsem iyi olacak."
Bir yastık, birde pikeyle geri geldim.
Kafasını hafifçe kaldırarak, yastığı altına iliştirdim,
Ve yavaşça üzerini örttüm...
Tam dönüp gidecekken, arkama baktım.
Uyuyordu öylece, o kadar sevimliydi ki, baş ucuna oturup onu izlemekten kendimi alamadım.
Kirpikleri, burnu, dudakları...
Allah, özene bezene yaratmıştı sanki.
Ellerim saçlarına gitti istemeden, nasılda yumuşak...
Eğilip derin bir nefes aldım saç tellerinin arasında, ve bir öpücük kondurdum.
Bu koku tarif edilemez...
İçimden geçen dua, istemeden kulaklarımın duyacağı kadar sesli döküldü dudaklarımdan...
"Allah'ım, bu varlığı bana nasip ettiğin için, sana binlerce kez şükürler olsun."
Kalkıp yerime yattım sonra, O'nu düşünürken uyuya kalmışım.
Sabah yanıma uzandı ve bir öpücük kondurdu yanağıma.
Yüzümde bir gülümsemeyle araladım gözlerimi, karşımda O'nu görünce açıldı sonuna kadar.
Bir öpücükte ben kondurdum, baktım göz bebeklerine uzun uzun...
"Karnım çok acıktı, kahvaltı edecek miyiz?" diye sordu.
"Paşam ister de ben hazırlamaz mıyım?" dedim ve mutfağa geçtim.
Oda peşimde dolanıyor, çeşitli şirinlikler yapıyordu...
"Tut bakayım şu ekmekleri, masaya götür." dedim, sözümü ikiletmedi bile.
Sosis yemeği çok seviyor diye biraz kızarttım, nasıl da yiyor ballandıra ballandıra...
Bitirdikten sonra tabağını götürmesi yok mu, ısırasım geliyor.
"Ne yapalım bugün? Nereye gidelim?" diye sordum.
Hiç düşünmeden, "Sinemaa!" dedi.
Bende O'nu kırar mıyım hiç?
"Hazırlanmak için yirmi dakikan var, gecikirsen gitmeyiz ona göre." dedim.
Anında fırladı gitti, sanki gideceğimizden eminmiş gibi, hazırlamış her şeyini.
Film seçimini O'na bıraktım, nede olsa bugün O'nun günüydü.
Patlamış mısır olmadan izleyemiyor filmini, aldık O'na kadar, girdik salona.
Filmin başlamasına beş dakika kalmıştı ama mısırını neredeyse bitirecekti.
Neyse ki film başladı, O'nun her kahkahasında çocuklar kadar mutlu oluyordum.
Ve o an bir kez daha anladım ki;
Bu gülümse yüzünden hiç eksik olmasın diye, her şeyi yapabilirdim...
Ben böyle dalmış düşünürken, film bitivermiş.
Tabi dışarı çıktık, dondurma yemeden olur mu?
Oturduk bi' kafeye ve dondurmalarımızı afiyetle yedik.
"Saatte epey geç olmuş, kalkalım mı hadi?" dedim.
Gözlerimin içine baktı ve gülümseyerek kafasını salladı...
Eve vardığımızda yorulduğu çok belliydi, esnemeleri başlamıştı bile.
"Hadi, elini yüzünü bir yıka, sonra pijamalarını giy ve doğru yatağa." dedim.
Bende o arada üzerimi değiştirdim, koşarak yanıma geldi ve yatağa zıpladı.
Yanıma uzandı ve, "Bana sarılır mısın?" dedi.
"Tabi, gel buraya eşek sıpası seni." deyip sarmaladım sıkıca.

Sonra, yüzüme baktı, hüzünlüydü gözleri...
"Bana O'nu anlatır mısın?" dedi kısık bir sesle.
Gözlerim doldu birden, ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemedim o an.
Tekrar baktı gözlerime, "İstiyorum lütfen, bana O'ndan bahset anne." dedi.
O'nun gibi bakıyordu gözlerime, gözlerimden akan yaşları gizleyemedim.
Sesim başta çıkmadı ama, anlatmaya çalıştım gücümün yettiğince...
"O, severdi bizi, hemde çok. Gözlerin aynı O'na benziyor mesela, birde saçların..."
Gözüm komidinde duran resmine takıldı, hala bana aşık bakıyordu.
Gitmesi artık o kadar zoruma gitmiyordu da, O'ndan kalana O'nu anlatmak zor geliyordu işte.
Bir hafta sonra tam iki yıl olacaktı, O'nsuz geçen ikinci yılımız.
Ben o kadar derinlere dalmıştım ki, çıktığımda O çoktan uyumuştu...
Kendi kendime mırıldandım sonra,
"Gittin ama, bana bu güzelliği bıraktın. O'nu senin isminle çağırmak içimi sızlatıyor.
Ama ismini her seslenişim de, hala bizimle olduğunu hissedebiliyorum.
Bana böyle bir şey armağan ettiğin için teşekkür ederim..."
Birden belimde bir sıcaklık hissettim, bana sarıldığını hissedebiliyordum.
Göz yaşlarımı sildim ve arkama dönüp gülümsedim.
Burada olduğunu biliyorum, seni hissedebiliyorum...
Yine beni yalnız bırakmadın, geldiğine göre artık huzurla uyuyabilirim...
"İyi geceler kocacım, Seni hala ilk günkü kadar seviyorum..."



( Bu yazı tamamiyle hayal ürünüdür ve aynı zamanda benim en büyük korkularım arasında yer alıyor. Bunları yazmak benim için hiç kolay olmadı. Okuduğunuzda sizde en az benim kadar etkilenirsiniz umarım. Ve eklemek istediğin son bir şey daha var, "Allah bu hikayeyi kimseye yaşatmasın..." )