14 Şubat 2012 Salı

Biraz umut, biraz hoşçakal var..

Ümit etmek istiyorum şimdi,
Her şeyiyle hayatımı, hayatını ve hayatımızı..
Uçsuz bucaksız bir mavilikte görüyorum,
Sonu olmayan..
Korkuyorum sonra kaybolmaktan,
Kaybetmekten seni.
Sıkıca tutuyorum ellerini,
Sığmıyor avuçlarıma ama,
Bırakmıyorum işte, bırakamıyorum..

Bana bakıyorsun gözlerini hafif kısarak,
Yüzünde o masum gülüşünle..
O gülüşün anlamını biliyorum ben,
Biraz umut, biraz çaresizlik ve birazda hoşçakal var içinde..
Avucumu açıp bir öpücük konduruyorsun tam ortaya,
Biliyorsun bundan hoşlandığımı, vee..
Gidiyorsun hafifçe dönerek arkanı.
Gitme diyecek cesareti bulamıyorum başta ve tam diyecekken kuruyor boğazım..
'Kal' diyemiyorum..
İnce bir sızı saplanırken kalbime,
Küçük bir damla gözyaşı dökülüyor gözlerimden dudaklarıma doğru..
Uyanıyorum sonra,
Kabus dolu bir geceyi daha sonlandırarak,
Monoton hayatıma bir 'günaydın' çekiyorum..

1 yorum:

Adsız dedi ki...

gözlerini hafifçe kısmak öylece kaybolmak
masum olduğun o yeşil gözlerinde
gülüşün anlatır hayallerini
umut çaresizlik değil aslında sevmek biraz
monoton değil bu hayatın günaydın köşesinde olmayan ve sadece bir günaydın diye seslenmek kısık bir sesle
hayata yeniden günaydın..

Yorum Gönder