22 Şubat 2012 Çarşamba

Masallar misali..

Ben susan insanları severim mesela,
Onların hüzünleri vardır,
Göz yaşları,
Herkesten gizledikleri..
Dudaklarında mahçup bir gülümseme oturuverir bazen,
Engelleyemezler.
Ama gerçekten mutlu oldukları anlar sayılıdır,
Gerçekten mutlu edemez çoğu insan onları.
İyi kalplidirler,
Mutluymuş gibi yaparlar çoğu zaman.
Üzmemek için karşısındakileri,
Her insan güldüğünde güzel olur elbette,
Fakat onlar bir başka güler,
Güneş açtırır cinsten.
Sana bir kez öyle bir güler ki,
Hayat boyu o gülüşü bir kez daha görebilmek için,
Paralarsın kendini.



Adarsın ömrünü uğruna,
Oysa O, yaralıdır..
Zamanında geçirdiği şeyler yüklüdür.
Kimseyi çekmek istemez o çukura,
O yüzden iter herkesi etrafından.
Yalnızlıkla evlenmiştir artık..
Ve ihanet etmek istemez ne olursa olsun ona.
Onları hayata döndürmek,
Gök kuşaklarının, güneşin farkına vardırmak biraz güçtür.
Ama eğer uğraşlarının sonucunda açarsa kendini.
Sana güvenerek..
Mutlu bir son yakalarsın, masallar misali..

1 yorum:

Adsız dedi ki...

ben o susanlardan biriyim..yazdiginda kendimi buldum..beni anlatmissin adeta

Yorum Gönder