En iyi dostum; Sert ve şekersiz kahveler..

Gidişinin ardından bir hayli zaman geçti,
Nedenlerin zerre kadar umurumda olmamıştı o zamanlar,
Ama şimdi şimdi anlıyorum içimdeki yaraların haykırışında ki söylentileri.
İyiyim diye kandırışımın kaçıncı yılı bilmiyorum.
Bilirsin takvimlerdeki zaman hızlı akar.
Sesli düşünmedim gidişinden bu yana, olur da duyarsın diye..
Korkaklığıma ver, sen iyiyken oralarda,

Burada hala adının, gidişinin hatırlandığını bilmeni istemiyorum.
Gece saydıktan sonra koyunları,
Kaçta kaldığımı hatırlamadığım an sızıyorum öylece..
Fazlaca dönüyorum yatakta hala, çarşaf sarıyor bedenimi,
Nefesim kesildiği an sıçrayarak uyanıyorum.
Uyku en büyük düşmanımdı çünkü,
En çaresiz anımda öldürmek istiyordu adeta beni.
Uyandıktan sonraki en iyi dostum oldu sert ve şekersiz kahveler.
Bir yudum aldıktan sonra kapıyorum gözlerimi öylece..
Bazen geçmişe, bazense geleceğe gidiyorum.
Çünkü biliyorum; umutsuz düşlerimin yerini,
Umutlarla dolu yarınlarımın alacağını...